Najczęściej zadawane pytania i odpowiedzi

Tak, wyniki badań są częścią Twojej dokumentacji medycznej, a jako pacjent masz prawo do dostępu do swojej dokumentacji. Możesz więc uzyskać wyniki badań laboratoryjnych czy diagnostycznych w każdym momencie, również przed wizytą kontrolną. Niezasadne byłoby uzależnianie dostępu do wyników badań od zrealizowania wizyty u lekarza, który zlecił ich wykonanie.

Aby otrzymać wyniki badań zwróć się do rejestracji o udostępnienie ich w formie kopii. Z kopią wyników udaj się na wizytę do lekarza specjalisty.

Pamiętaj, że placówka może zażądać opłaty za udostępnienie Ci kopii wyników badań.

Maksymalna wysokość opłaty za dokumentację medyczną jest następująca:

1. za jedną stronę wyciągu albo odpisu dokumentacji medycznej – nie może przekraczać 0,002 (8,71 zł)*,
2. za jedną stronę kopii albo wydruku dokumentacji medycznej – nie może przekraczać 0,00007 (0,3 zł)*,
3. za udostępnienie dokumentacji medycznej na informatycznym nośniku danych – nie może przekraczać 0,0004 (1,74 zł)*,

przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim kwartale, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło ogłoszenie.

* Opłata wyliczona dla przeciętnego wynagrodzenia w okresie od 1 stycznia 2017 r. do 31 marca 2017 r.

Podstawa prawna:

• art. 23 ust. 1, 26 ust. 1, 27 i 28 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta.

Zastrzeżenia do sposobu zachowania lekarza w pierwszej kolejności skieruj bezpośrednio do kierownika placówki (możesz przesłać ją również do wiadomości Rzecznika Praw Pacjenta). Najlepiej zrób to w formie pisemnej, bo wówczas odpowiedź na zgłoszone zastrzeżenia
zostanie Ci przekazana również w takiej formie. Jeśli jednak zdecydujesz się zgłosić skargę ustnie poproś o pisemne potwierdzenie jej przyjęcia.

Jako pracodawca, kierownik podmiotu leczniczego może wszcząć postępowanie dyscyplinarne lub zastosować sankcje służbowe wobec lekarza.

Informacja o osobach pełniących funkcje kierownicze oraz tryb składania skarg i wniosków w danej placówce muszą być udostępnione w widocznym miejscu w jej siedzibie.

Lekarze podlegają także odpowiedzialności zawodowej za naruszenie zasad etyki lekarskiej oraz przepisów związanych z wykonywaniem zawodu lekarza. Jeśli masz zastrzeżenia do etyki lekarza możesz złożyć skargę do rzecznika odpowiedzialności zawodowej przy okręgowej izbie lekarskiej.

Postępowanie prowadzone przez organy izb lekarskich ma na celu ustalenie czy lekarz popełnił przewinienie zawodowe.

Podstawa prawna:

• art. 53 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich,
• § 11 ust. 4 pkt 1 i 4 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 maja 2008 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.

Przy ustalaniu kolejności udzielania świadczeń zdrowotnych (wizyty lekarskiej, badania lub zabiegu) i umieszczania pacjentów na listach oczekujących duże znaczenie ma widniejąca na skierowaniu kategoria medyczna, do której zakwalifikował Cię lekarz kierujący.

Pacjentom zakwalifikowanym do kategorii „przypadek pilny” świadczenia udzielone są w pierwszej kolejności, przed pacjentami zakwalifikowanymi do kategorii „przypadek stabilny”.

Kategorie medyczne określają więc dwie grupy oczekujących: przypadki pilne i stabilne. Przypadek pilny to konieczność pilnego udzielania świadczeń ze względu na możliwość szybkiego pogorszenia stanu zdrowia lub zmniejszenia szans na powrót do zdrowia.
O przypadku stabilnym mówimy gdy, nieudzielenie świadczenia w trybie pilnym nie wpłynie na pogorszenie stanu zdrowia pacjenta.

Kategorie medyczne są podstawą do realizacji świadczeń w określonym czasie, dlatego jeśli w trakcie oczekiwania na wizytę, badanie lub określony zabieg Twój stan zdrowia znacznie się pogorszy, udaj się do lekarza prowadzącego. Po badaniu lekarz może zmienić kategorię medyczną, co będzie miało wpływ na przyśpieszenie terminu realizacji przysługującego Ci świadczenia zdrowotnego.

Podczas rejestracji skierowania otrzymasz informację o terminie udzielenia świadczenia oraz uzasadnienie przyczyny wyboru tego terminu. Poinformują Cię też o każdej zmianie tego terminu z podaniem przyczyn, dlatego ważne jest więc podanie przez Ciebie aktualnych
danych kontaktowych.

Pamiętaj, że Twoim obowiązkiem jest dostarczenie oryginału skierowania w ciągu 14 dni roboczych od dnia dokonania rejestracji. Jeśli nie dostarczysz tego dokumentu we wskazanym terminie możesz zostać skreślony z listy oczekujących.

Co ważne jedno skierowanie możesz zarejestrować tylko u jednego świadczeniodawcy.

Podstawa prawna:

• art. 20 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,
• § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 26 września 2005 r. w sprawie kryteriów medycznych, jakimi powinni się kierować świadczeniodawcy.

Gdy szpital, w którym byłeś wpisany na listę oczekujących, zakończył wykonywanie zawartej z Narodowym Funduszem Zdrowia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnejw danym zakresie, w celu kontynuacji leczenia możesz wpisać się na listę oczekujących w innym szpitalu.

O możliwości udzielenia świadczenia opieki zdrowotnej w innym szpitalu, który zawarł umowę z NFZ oraz o pierwszym wolnym terminie udzielenia świadczenia oddział wojewódzki Funduszu w każdy dostępny sposób informuje osoby wpisane na listy oczekujących w placówce, która zakończyła wykonywanie umowy. Na tej podstawie możesz wybrać nowy szpital, w którym udzielone zostaną świadczenia zdrowotne.

Pamiętaj, że szpital, który zakończył wykonywanie umowy zobowiązany jest wydać Ci zaświadczenie, że byłeś wpisany na listę oczekujących wraz z podaniem daty Twojego zgłoszenia się oraz oryginał skierowania do szpitala, który dostarczyłeś. Za wydanie tego zaświadczenia nie poniesiesz żadnej opłaty.

Nowa placówka, do której się zgłosiłeś, ustali kolejność przyjęć z uwzględnieniem daty zgłoszenia w szpitalu, który zakończył wykonywanie umowy z NFZ – ustalonej na podstawie wspomnianego zaświadczenia.

Podstawa prawna:

• art. 20 ust 10a-10d ustawy z 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Tak, aby wykonać badanie rezonansem magnetycznym możesz udać się do dowolnie wybranej przez siebie placówki, która ma podpisaną umowę z NFZ na realizację tego badania.

Informację o pracowniach diagnostycznych, w których możesz wykonać badanie oraz o czasie oczekiwania na jego realizację znajdziesz na portalu Narodowego Funduszu Zdrowia http://kolejki.nfz.gov.pl.

Pamiętaj jednak, że badanie rezonansem magnetycznym wykonywane jest na podstawie skierowania, które wystawia lekarz ubezpieczenia zdrowotnego – czyli lekarz specjalista poradni, która zawarła umowę z NFZ na ambulatoryjną opiekę specjalistyczną.

Jedno skierowanie możesz zarejestrować tylko w jednej placówce udzielającej świadczeń w danym zakresie.

Jeśli po zakończonej hospitalizacji, lekarz prowadzący leczenie uzna, że konieczne jest podjęcie działań w celu przywrócenia Ci pełnej lub możliwej do osiągnięcia sprawności, zdolności do pracy lub poprawy jakości życia, wystawia skierowanie na rehabilitację leczniczą.

Skierowanie powinno być wydane razem z kartą informacyjną leczenia szpitalnego, którą otrzymasz przy wypisie.

Lekarz, który wskazuje na konieczność podęcia rehabilitacji leczniczej decyduje o jej formie – rehabilitacja może być realizowana w trybie ambulatoryjnym, w ośrodku lub oddziale dziennym, w przypadkach tego wymagających w trybie domowym albo w warunkach stacjonarnych.

Rehabilitacja stacjonarna dotyczy tych osób, które w ramach kontynuacji leczenia wymagają kompleksowych świadczeń rehabilitacyjnych oraz całodobowego nadzoru lekarskiego i pielęgniarskiego. W zależności od rodzaju schorzenia wyróżnia się kilka typów takiego leczenia – rehabilitację ogólnoustrojową, kardiologiczną, pulmonologiczną lub neurologiczną.

W każdym jednak przypadku muszą istnieć wskazania do rehabilitacji i jednocześnie brak przeciwwskazań do takiego leczenia, którymi może być np. przeziębienie, niegojąca się rana pooperacyjna, intensywne leczenie niektórych innych schorzeń.

Leczenie w ramach rehabilitacji leczniczej zapewniane jest na podstawie skierowania, które możesz zarejestrować w dowolnie wybranym ośrodku, gdzie nastąpi tzw. kwalifikacja potwierdzająca wskazania do leczenia oraz ustalony zostanie adekwatny do Twojego stanu
zdrowia termin planowanego odbycia leczenia.

Podstawa prawna:

• rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 listopada 2013 r. w sprawie rehabilitacji leczniczej.

Lekarz wypisujący Cię ze szpitala powinien wystawić kartę informacyjną z leczenia szpitalnego, która powinna być przekazana niezwłocznie po zakończeniu leczenia.

Karta informacyjna leczenia szpitalnego zawiera wiele istotnych dla Ciebie informacji jak: wskazania dotyczące dalszego sposobu leczenia, żywienia, pielęgnacji lub zalecanego trybu życia, a także adnotacje o lekach oraz sposoby ich dawkowania oraz orzeczony przy wypisie okres czasowej niezdolności do pracy lub, gdy jest taka potrzeba także ocenę zdolności do wykonywania dotychczasowego zatrudnienia. Jest to ważny dokument, bo znajduje się w nim także informacja o Twojej chorobie oraz jej leczeniu – rozpoznanie choroby w języku polskim, opis wyników badań diagnostycznych, opis zastosowanego leczenia, a w przypadku wykonania zabiegu lub operacji datę wykonania.

Dlatego niewydanie karty informacyjnej z leczenia szpitalnego niezwłocznie po zakończeniu hospitalizacji jest naruszeniem obowiązków szpitala względem Ciebie, jako pacjenta. Fakt niewydania karty - od razu zgłoś do dyrektora placówki.

Jeżeli pomimo takiego działania karta nie zostanie Ci wydana sprawę zgłoś do Rzecznika Praw Pacjenta – Kontakt (http://www.bpp.gov.pl/kontakt/mozliwosci-kontaktu/) karta informacyjna z leczenia szpitalnego powinna zostać Ci wydana w dwóch egzemplarzach. Jeśli w szpitalu dokumentacja prowadzona jest w postaci elektronicznej, w dwóch egzemplarzach zostanie Ci wydany wydruk w postaci papierowej.

Co ważne karty informacyjnej z leczenia szpitalnego nie musisz odebrać osobiście. Może to zrobić także osoba przez Ciebie upoważniona. Informacje, w tym imię i nazwisko, o osobie, którą upoważniłeś do uzyskiwania Twojej dokumentacji, powinna znajdować się w tej dokumentacji w postaci oświadczenia w formie pisemnej lub adnotacji, gdy upoważnienie zostało przekazane ustanie.

Podstawa prawna:

• §  20 oraz §  24 ust.8  rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 9 listopada 2015 r. w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania

O zasadności wystawienia zwolnienia lekarskiego decyduje lekarz, który orzeka o stanie zdrowia określonej osoby po uprzednim, osobistym jej zbadaniu lub zbadaniu jej za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności. Przy orzekaniu lekarz powinien  brać pod uwagę wszystkie okoliczności istotne dla oceny stanu zdrowia i upośledzenia funkcji organizmu powodujące czasową niezdolność do pracy ze szczególnym uwzględnieniem rodzaju i warunków pracy.

Zatem o tym, czy jest wskazanie do wystawienia orzeczenia o czasowej niezdolności do pracy decyduje tylko lekarz, który udzielał świadczenia.

Jeżeli lekarz SOR widzi wskazania do wystawienia zwolnienia L4 i ma podpisaną odpowiednią umowę z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych – na podstawie której takie zaświadczenia może wystawić – powinien je wystawić.  Nieuprawnione jest odsyłanie pacjentów SOR po zwolnienie do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej – tzw. lekarza rodzinnego.

Podstawa prawna:

• art.42 pkt. 1 ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty,

• §  3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej  z dnia 10 listopada 2015 r. w sprawie trybu i sposobu orzekania o czasowej niezdolności do pracy, wystawiania zaświadczenia lekarskiego oraz trybu i sposobu sprostowania błędu w zaświadczeniu lekarskim

Badania laboratoryjne zlecone przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej lub lekarza specjalisty ambulatoryjnej opieki zdrowotnej należy wykonać w miejscu wskazanym przez tego lekarza – tj. Twojego lekarza prowadzącego. To on wskazuje placówkę, gdzie należy wykonać badania.

Informację o czasie oczekiwania na realizację konkretnego świadczenia zdrowotnego w placówkach na terenie danego województwa, w danej miejscowości znajdziesz w serwisie Narodowego Funduszu Zdrowia pn. Ogólnopolski Informator o Czasie Oczekiwania na Świadczenia Medyczne pod adresem: http://kolejki.nfz.gov.pl.

W dostępnej w serwisie wyszukiwarce wpisz rodzaj placówki medycznej, świadczenie zdrowotne, które Cię interesuje oraz określ województwo i miejscowość. Sprawdź przy tym do jakiej kategorii medycznej zakwalifikował Cię lekarz, który wystawił skierowanie – czy znajduje się na nim adnotacja „przypadek pilny” czy „przypadek stabilny” – i zaznacz ją przy wyszukaniu.

Po uzupełnieniu tych informacji wskazane zostaną podmioty lecznicze, w których możesz skorzystać z określonego świadczenia oraz średni czas oczekiwania (dni) na jego realizację. W ten sposób uzyskasz informację, w której placówce medycznej możesz zrealizować świadczenie najszybciej.

Informacje o terminie realizacji poszczególnych świadczeń możesz uzyskać również dzwoniąc pod numer infolinii „kolejkowych” NFZ działających w każdym z oddziałów wojewódzkich Funduszu. Numery infolinii dla poszczególnych oddziałów wojewódzkich NFZ (http://www.nfz.gov.pl/kontakt/infolinie-nfz/).

Jeśli nie zgadzasz się z decyzją lekarza dotyczącą terminu wypisu masz prawo żądać, aby zasięgnął on opinii innego lekarza, bądź zwołał konsylium lekarskie w tej sprawie.

Pamiętaj jednak, że to lekarz, biorąc pod uwagę stan Twojego zdrowia, decyduje o Twoim leczeniu, w tym jego zakończeniu, gdy nie ma wskazań do dalszej hospitalizacji. Dlatego jeśli lekarz uzna Twoje żądanie za bezzasadne może odmówić zwołania konsylium lekarskiego lub zasięgnięcia opinii innego lekarza. Odmowę tę odnotowuje w Twojej dokumentacji medycznej.

Podstawa prawna:

• art. 6 ust. 3-5 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta.

Czas hospitalizacji uzależniony jest od Twojego stanu zdrowia i występujących wskazań do pobytu w szpitalu. Nie istnieje więc możliwość hospitalizacji na czas oczekiwania na wolne miejsce w zakładzie opiekuńczo–leczniczym (ZOL).

W przypadku braku podstaw do dalszej hospitalizacji, zostaniesz wypisany(a) ze szpitala. Przy wypisie otrzymasz skierowanie do zakładu opiekuńczego.

Podstawa prawna:

• rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 25 czerwca 2012 r. w sprawie kierowania do zakładów opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych.

Dokumentację medyczna podmiotu, który zakończył wykonywanie działalności leczniczej przejmuje podmiot, który przejął jego zadania.

W przypadku braku takiego podmiotu za przechowywanie i udostępnianie dokumentacji medycznej odpowiadają:

1. podmiot tworzący albo sprawujący nadzór,
2. podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych, z którym podmiot zaprzestający wykonywania działalności leczniczej zawarł umowę o przechowywanie dokumentacji medycznej,
3. właściwa okręgowa izba lekarska albo okręgowa izba pielęgniarek i położnych -
   w przypadku śmierci odpowiednio lekarza albo pielęgniarki lub położnej, wykonujących zawód w formie praktyki zawodowej

Natomiast w przypadku, gdy nie ma możliwości ustalenia podmiotu odpowiedzialnego za przechowywanie dokumentacji medycznej po zaprzestaniu wykonywania działalności leczniczej, za przechowywanie dokumentacji medycznej odpowiada wojewoda.

Podstawa prawna:

• Art. 30 a ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta

Skierowanie na badania przed zaplanowaną operacją wystawia lekarz w szpitalu, w którym wykonana będzie operacja. Szpital jest odpowiedzialny za wykonanie pacjentom zakwalifikowanym do hospitalizacji koniecznych do podjęcia leczenia badań i konsultacji, szczególnie, gdy związane są one przeprowadzeniem planowej operacji.

Podstawa prawna:

• § 12 ust. 7 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 maja 2008 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.

Rejestracji do lekarza POZ, możesz dokonać z wyprzedzeniem. W przypadkach uzasadnionych Twoim stanem zdrowia lekarz przyjmie Cię w dniu zgłoszenia, jednak w innych przypadkach świadczenia lekarza POZ udzielone zostaną w terminie z Tobą uzgodnionym.

Pamiętaj, że na wizytę do lekarza można zapisać się osobiście, ale również telefonicznie, za pośrednictwem osoby trzeciej lub, jeżeli placówka dysponuje odpowiednim oprogramowaniem, także drogą elektroniczną. Przychodnie zobowiązane są zapewnić rejestrację pacjentów we wszystkich tych formach.

Podstawa prawna:

• § 13 ust. 1 załącznika do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 maja 2008 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej,

Pacjentowi niepełnosprawnemu przysługuje leczenie uzdrowiskowe w ramach ubezpieczenia zdrowotnego. Skierowanie na leczenie uzdrowiskowe może wystawić lekarz podstawowej opieki zdrowotnej (tzw. lekarz rodzinny) lub inny lekarz udzielający świadczeń w ramach
ważnej umowy z Funduszem.

Lekarz wystawia skierowanie na leczenie uzdrowiskowe biorąc pod uwagę wskazania i przeciwwskazania do leczenia uzdrowiskowego, a w przypadku dorosłych także zalecaną częstotliwość korzystania z leczenia uzdrowiskowego – tj. nie częściej niż raz na 18 miesięcy.

Po uwzględnieniu wspomnianych czynników, lekarz może określić miejsce i rodzaj leczenia uzdrowiskowego.

Skierowanie opatrzone Twoimi danymi oraz zawierające informacje o miejscu, w którym będzie udzielane świadczenie, lekarz wysyła do rejestracji i potwierdzenia do oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia, zgodnie z Twoim miejscem zamieszkania.

Wybór uzdrowiska proponowany przez Twojego lekarza nie jest wiążący dla NFZ. Weryfikuje go lekarz specjalista w dziedzinie balneologii i medycyny fizykalnej, zatrudniony w odpowiedniej komórce Narodowego Funduszu Zdrowia. Może on zażądać od lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który wystawił skierowanie, dostarczenia w wyznaczonym terminie dokumentacji medycznej, niezbędnej do ustalenia rodzaju, zakresu i sposobu leczenia uzdrowiskowego. Może wymagać też przeprowadzenia dodatkowych badań.

Oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia potwierdza skierowanie, jeśli lekarz specjalista balneolog zaakceptował jego celowość. W potwierdzeniu NFZ określa rodzaj leczenia uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej oraz ich tryb. Wskazuje także odpowiedni zakład lecznictwa uzdrowiskowego. Podaje też datę rozpoczęcia praz okres leczenia uzdrowiskowego.

Jeśli leczenie odbywa się w warunkach ambulatoryjnych określany jest czas trwania świadczenia. Nie później niż 14 dni przed rozpoczęciem leczenia skontaktuj się ze wskazanym przez NFZ zakładem lecznictwa uzdrowiskowego w celu uzgodnienia szczegółów leczenia. Zakład lecznictwa potwierdzi uzgodniony termin rozpoczęcia leczenia w warunkach ambulatoryjnych, wysyłając do Ciebie stosowne pismo lub drogą elektroniczną.

Oddział Narodowego Funduszu Zdrowia doręczy Ci potwierdzone skierowanie nie później niż 14 dni przed rozpoczęciem leczenia. Doręczając skierowanie na leczenie w sanatorium uzdrowiskowym, oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia informuje o zasadach odpłatności za pobyt w sanatorium oraz o całkowitych kosztach za pobyt opiekuna. Opiekun przebywający z dzieckiem pokrywa bowiem koszty swojego
pobytu.

Podstawa prawna:

• rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu rehabilitacji leczniczej,
• rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 7 lipca 2011r. w sprawie kierowania na leczenie uzdrowiskowe albo rehabilitację uzdrowiskową.

Na podstawie skierowania od lekarza prywatnego, nie możesz skorzystać z porady i świadczeń lekarza specjalisty w ramach ubezpieczenia.

Skierowanie do lekarza specjalisty w ramach NFZ, może wystawić Ci tylko lekarz podstawowej opieki zdrowotnej (POZ), czyli tzw. lekarz rodzinny, lub inny lekarz udzielający świadczeń w ramach ważnej umowy z Funduszem.

Podstawa prawna:

• art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

O stanie zdrowia pacjenta orzeka wyłącznie lekarz po uprzednim, osobistym jego zbadaniu. Na tej podstawie podejmuje decyzje o dalszym leczeniu, w tym niezbędnych lekach i ich dawkach.

Jeżeli jednak potrzebujesz recepty na lek, który przyjmujesz np. z powodu choroby przewlekłej, lekarz może ją dla Ciebie wypisać bez uprzedniego badania i bez odbycia wizyty. Pamiętaj, że lekarz może wystawić Ci taką receptę tylko, gdy jest ona niezbędna do kontynuacji leczenia oraz gdy jest odnotowana w Twojej dokumentacji medycznej lub w inny sposób udokumentowana jest informacja o chorobie, która uzasadnia przyjmowanie tego leku.

Wówczas taka zaoczna recepta zostanie Ci wystawiona w ramach tzw. porady recepturowej i będziesz mógł ją odebrać w przychodni lub poradni specjalistycznej, w której się leczysz. Jeśli nie możesz odebrać recepty osobiście może to za Ciebie zrobić również osoba, którą upoważnisz do odbioru recepty albo każda inna osoba, jeżeli oświadczysz w swojej przychodni lub poradni, że recepty mogą być odebrane przez osoby trzecie bez szczegółowego określania tych osób.

Informacje o wystawieniu Ci recepty zaocznej zostanie zamieszczona w Twojej dokumentacji medycznej. Dodatkowo odnotowana lub dołączona tam zostanie również informację o osobie, której przekazano receptę.

Pamiętaj, że może się zdarzyć sytuacja, gdy lekarz będzie miał wątpliwości np. czy dalsze stosowanie konkretnego leku jest uzasadnione, czy może należałoby zmienić jego dawkę, czy Twój aktualny stan zdrowia nie wymaga zmiany leczenia. W takim przypadku lekarz ma prawo odmówić wystawienia Ci recepty bez odbycia wizyty. Za każdym razem o możliwości udzielenia tzw. porady recepturowej decyduje lekarz, bo wystawienie recepty zaocznej musi być uzasadnione Twoim stanem zdrowia.

Warto również wiedzieć, że lekarz wystawiający receptę może Ci przepisać jednorazowo maksymalnie:

1. bez podawania na recepcie sposobu dawkowania - ilość leku, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego odpowiadającą dwóm najmniejszym opakowaniom,
2. podając na recepcie sposób dawkowania - ilość leku, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego niezbędną Ci do maksymalnie 120-dniowego okresu stosowania wyliczonego na podstawie określonego na recepcie sposobu dawkowania.

Co ważne musisz zwrócić też uwagę, na podany na recepcie termin jej realizacji.,

Podstawa prawna:

• art. 42 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty,
• § 8 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 marca 2012 r. w sprawie recept lekarskich.

Tak, nawet jeżeli pacjent trafił do szpitala nieprzytomny, a tym samym nie upoważnił nikogo do uzyskiwania informacji o jego stanie zdrowia i udzielonych mu świadczeniach zdrowotnych.

Gdy pacjent jest nieprzytomny lekarz może przekazać wspomniane informacje osobie bliskiej tj. małżonkowi, rodzicom, rodzeństwu, dziadkom czy wnukom albo osobie pozostającej z pacjentem we wspólnym pożyciu. Taka informacja może także być przekazana innej osobie, która niekoniecznie jest małżonkiem lub członkiem rodziny, wskazanej przez pacjenta, gdy był on przytomny, świadomy i wyraził na to zgodę.

Podstawa prawna:

• art. 31 ust. 6 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty,
• art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta.

Masz prawo do dostępu do swojej dokumentacji medycznej. Możesz ją uzyskać w jednej z poniższych form:
1) do wglądu, w tym także do baz danych w zakresie ochrony zdrowia, w miejscu udzielania świadczeń zdrowotnych, z wyłączeniem medycznych czynności ratunkowych, albo w siedzibie podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych, z zapewnieniem pacjentowi lub innym uprawnionym organom lub podmiotom możliwości sporządzenia notatek lub zdjęć;
2) przez sporządzenie jej wyciągu, odpisu, kopii lub wydruku;
3) przez wydanie oryginału za potwierdzeniem odbioru i z zastrzeżeniem zwrotu po wykorzystaniu, na żądanie organów władzy publicznej albo sądów powszechnych, a także w przypadku gdy zwłoka w wydaniu dokumentacji mogłaby spowodować zagrożenie życia lub zdrowia pacjenta;

4) za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej;
5) na informatycznym nośniku danych.

Ponadto zdjęcia rentgenowskie wykonane na kliszy, przechowywane przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych, są udostępniane za potwierdzeniem odbioru i z zastrzeżeniem zwrotu po wykorzystaniu.

Dokumentacja medyczna prowadzona w postaci papierowej może być udostępniona przez sporządzenie kopii w formie odwzorowania cyfrowego (skanu) i przekazana na żądanie pacjenta lub innych uprawnionych organów lub
podmiotów, jeżeli przewiduje to regulamin organizacyjny podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych.

W przypadku gdy podmiot leczniczy stwierdził, że udostępnienie dokumentacji nie jest możliwe, odmowę przekazuje się w postaci papierowej lub elektronicznej, zgodnie z żądaniem uprawnionego organu lub podmiotu. W każdym przypadku wymagane jest podanie przyczyny odmowy.

Od 4 maja 2019 r. pierwsza kopia dokumentacji medycznej musi być udostępniana pacjentowi przez podmiot leczniczy za darmo. Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta przewiduje, że opłaty nie pobiera się w przypadku udostępnienia dokumentacji medycznej „pacjentowi albo jego przedstawicielowi ustawowemu”, po raz pierwszy w żądanym zakresie. Nie ma znaczenia czy żądanie skierowane jest przez samego pacjenta czy też przez osobę przez niego upoważnioną/pełnomocnika. Bez znaczenia również czy osoba działająca w imieniu pacjenta opiera się na upoważnieniu regulowanym w ustawie o prawach pacjenta czy na pełnomocnictwie regulowanym w kodeksie cywilnym. W razie złożenia kolejnego wniosku pacjentowi musi zostać udostępniona bezpłatnie tylko ta część dokumentacji, której wcześniej nie otrzymał.

Dokumentacja medyczna powinna zostać udostępniona w wybranej przez Ciebie formie bez zbędnej zwłoki, czyli w możliwie najkrótszym czasie, na który pozwala zakres obowiązków pracowników oraz możliwości organizacyjne podmiotu leczniczego.

Pamiętaj, że za sporządzenie wyciągów, odpisów lub kopii dokumentacji medycznej czy też jej udostępnienia w formie elektronicznej, placówka może naliczyć opłatę. Każdy podmiot leczniczy może samodzielnie ustalić wysokość takiej opłaty, jednakże maksymalna wysokość opłaty za:

• jedną stronę wyciągu albo odpisu dokumentacji medycznej - nie może przekraczać 0,002,
• jedną stronę kopii albo wydruku dokumentacji medycznej - nie może przekraczać 0,00007,
• udostępnienie dokumentacji medycznej na informatycznym nośniku danych - nie może przekraczać 0,0004

- przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim kwartale, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło ogłoszenie.

O dokumentację medyczną możesz zwrócić się i odebrać ją osobiście, ale może to zrobić także osoba przez Ciebie upoważniona. W Twojej dokumentacji medycznej powinna znajdować się informacja o osobie, której placówka może udostępnić Twoją dokumentację medyczną. Zgodnie z przepisami podmiot leczniczy powinien poprosić Cię o oświadczenie o upoważnieniu osoby bliskiej, ze wskazaniem jej imienia i nazwiska, do uzyskiwania dokumentacji, albo oświadczenie o braku takiego upoważnienia. Oświadczenie to powinno zostać zamieszczone lub dołączone do Twojej dokumentacji medycznej.

Udostępnienie dokumentacji medycznej pacjentowi oraz osobie upoważnionej/pełnomocnikowi jest zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług. Opodatkowaniu podlega natomiast udostępnianie dokumentacji na wniosek podmiotów wskazanych w art. 26 ustawy o prawach pacjenta, jako że jest realizowane w innym celu niż ochrona zdrowia (np. sprawowanie nadzoru i kontroli przez właściwe instytucje, prowadzenie postępowań w sprawie orzeczenia o niepełnosprawności czy prowadzenie rejestru usług medycznych).